domingo, 19 de julio de 2009
Resurrección
Muy culpable me siento. Tantas personas que visitan tu blog y cada vez se dan cuenta de la pereza del administrador, que lleva ya 4 meses sin publicar nada.
Qué le habrá pasado al flojo ese? Bueno, les cuento que los últimos meses han sido una locura. Aparte de trabajar bastante, estaba todas las noches y los fines de semana intentando poner fin a mi tesis de maestría. Al final he conseguido, pero el precio que tuve que pagar es que por ese esfuerzo he tenido que pasar a una fase de una difusión lamentable sobre mis experiencias. Esto se va a mejorar porque ya no hay excusas de tesis de maestrías, todo se acabó y ahora es solamente trabajo en en este lindo país, que cada vez más se vuelve un poco mio......
Dónde empiezo? Bueno, para empezar, contar de la campaña solidaria que lanzé con unos amigos para proveer las mujeres artesanas de Chuma de Lana y Tela. También las actividades de la Campaña me comieron horas de mi tiempo libre pero ha valido la pena. He podido viajar otra vez más a las comunidades más vírgenes de este municipio y he podido sentir la gratitud, la fuerza y la esperanza de estas maravillosas personas que dan todo para poder salir algo de la pobreza. Vinieron las hermanas de dos comunidades aquí y hemos podido organizar un evento bastante exitoso con una feria donde vendieron sus preciosos tejidos y bordados y hicieron una publicidad fantástica para sus productos.
Muchas horas en la oficina, trabajo arduo en los productos de nuestro proyecto en lo cual pronto saldremos a la publicación de un manual de implementación de un programa de voluntariado. Un equipo de tan linadas personas que hasta los momentos más aburridos se pueden volver valiosos y agradables. Mucho debo a ellos y a la confianza que me dieron para que yo puedo seguir trabajando otra época más en Bolivia.
Ahora el proceso en Chuma es más que interesante, ya que la voluntaria ya no está allí para apoyar a las mujeres y mientras no encontramos una vía viable para desarrollar un proyecto sostenible las mujeres tienen que seguir su lucha un rato a solas. Esperamos que el futuro nos de las herramientas para poder montar juntos algo muy bonito allí y que las mujeres de Chuma ganen su propio espacio de artesanía y venta exitosa y duradera.
Queda una semana para mis vacaciones. Por fin después de un año vuelvo a ver a mi familia y mis amigos. Nunca hubiera pensado que iba a volver a Bolivia en agosto para seguir trabajando, aprendiendo y sorprendiéndome.......Gracias vida, vale la pena mil veces!
Eindelijk een teken van leven
Men zal wel denken. Die kerel die gooit er met de pet naar. Iedere keer die teleurstelling wanneer het blog geraadpleegd wordt en er is wederom niks gepubliceerd. Vier maanden al zonder ook maar enig teken van leven. Natuurlijk ben ik erg schuldbewust maar toch ook weer niet aangezien er een gegronde reden bestond voor mijn nalatigheid. De afgelopen maanden, naast een behoorlijke vracht van werkuren, benutte ik ook nog eens de doordeweekse avonduren en de weekenden voor het afronden van mijn master ontwikkelingssamenwerking. Nu is dit inmiddels achter de rug en zullen er ook geen excuses meer zijn voor ellenlange radiostiltes en onaangename gaten in de berichtgeving vanuit het Boliviaanse.
Waar moet ik nou beginnen? OK dan, veel van mn vrije tijd de afgelopen maanden werd ook opgeslokt door de Solidaire Campagne die wij met een aantal vrienden opzetten om de ambachtsvrouwen van Chuma van materiaal, wol en stoffen, te kunnen voorzien voor de vervaardiging van hun prachtige producten. Zo had ik ook de mogelijkhieid om nogmaals naar de prachtige dorpjes van deze gemeente te reizen en de ongelofelijke energie en doorzettingsvermogen van deze vrouwen te bewonderen, zielen die zich zo ongelofelijk inzetten en er alles voor over hebben om maar enigszins uit hun onbenijdenswaardige situatie van armoede en magere mogelijkheden te komen. Een prachtig succesvol evenement hebben we neer kunnen zetten toen vier van de vrouwen naar La Paz kwamen en hun prachtige ambachtelijke gewoven en geborduurde producten aan de man brachten. De positieve publiciteit die hiermee gewonnen is zal misschien in de nabije toekomst wel zn vruchten afwerpen.......
Vele uren op kantoor, drifitig werkend aan de producten van ons project, waarmee we binnenkort tot de publicatie van een handbook voor de implementatie voor een vrijwilligersprogramma zullen komen. Als ik niet zo'n fantastisch team om me heen had gehad waren deze kantooruren ondraaglijk geworden en me doen afvragen waar het toch allemaal goed voor is. Zover is het nooit gekomen en veel heb ik aan hun te danken. Al dat vertrouwen waardoor er nog een langere waardevolle werk en leerperiode in dit bijzondere land mogelijk geworden is.
Het proces in Chuma is erg spannend, zeker nu onze vrijwilligster niet meer dagelijks daar aanwezig is om de vrouwen te ondersteunen in hun organisatie. Maar plannen en goede wil lijken misschien wel binnenkort hun vruchten af te werpen in een concreet project met enorme ruggesteun voor deze karaktervolle vrouwen en artiesten die in een nabije toekomst dan hun duurzame ontwikkeling gestalte kunnen gaan geven met de blijvende groei van de verkoop van hun ambachtelijke producten en van de kwaliteit van hun werk.
Nog een weekje en ik heb eindelijk even vakantie. Echt gek, nooit had ik kunnen bedenken dat ik straks in augustus in Bolivia terug zou keren om een hernieuwd compromis aan te gaan om nog veel prachtige dingen te kunnen leren, ontmoeten en neer te proberen te zetten. Duizend maal dank hiervoor, aan alle omstandigheden die dit mogelijk gemaakt hebben....Prachtig.
sábado, 21 de marzo de 2009
Carnavales
Carnavales de Oruro. Debería de ser aparentemente un concepto indiscutible para la mayoría de los bolivianos y hasta para muchos suramericanos, y no entendía porqué, hasta que lo ví con mis propios ojos y lo sentí con todos los sentidos. Una lluvia de colores y alegría en los distintos bailes, ‘Morenada’, ‘Caporrales’, en los incontables agrupaciones disfrazadas que pasan nuestras caras sorprendidas. Nuestras manos heladas agarran fuertemente una lata de cerveza templada, entregada por uno de los miles vendedores que aprovechan las multitudes que aborrotan esta ciudad una vez al año. Nuestras gargantas producen interminablemente gritos como “Fuerza” y “Dále” para animar a los bailadores, que de todas formas parecen incansables a causa de la euforía de todo el ambiente y de posibles sustancias alcohólicas ingeridas. Si hay suerte el grito “Beso” lanzado a una de las bellezas bailarinas está respondido. Más suerte se garantiza cuando se estira el garro helado con la lata de cerveza para que beban un poco.
Entre la increible multitud de fiesta interminable nos desplazamos con el ritmo de la masa, viendo ya la luz del amanecer. La gente come de una cabeza enorme de un animal que no se puede definir directamente. Luego, resulta que este acto presenciado por nosotros con nauseos y asco, es un rito de carnaval. Encontramos en cualquier banquillo de la ciudad gente durmiendo en las posiciones más imposibles. Es la hora de regresar a
Oruro, Carnaval
Carnaval in Oruro. Wat een begrip is voor het overgrote deel van de Bolivianen en zelfs voor veel Zuidamerikanen, begreep ik nog niet totdat ik het met mijn eigen ogen zag en aan den lijve ondervond. Een regen van kleuren en extase in de verschillende dansen, Morenada, Caporrales, in de ontelbare rijk uitgedoste groeperingen trekken aan onze verbaasde gezichten voorbij. Onze ijskoude handen knijpen een lauw blikje bier fijn, uitgedeeld door een van de duizenden verkopers die hun slag slaan in deze stad eenmaal per jaar. Onze kelen brengen onverdroten kreten voort als ‘Fuerza’ en ‘Dále’ om de dansers die hoe dan ook onvermoeibaar lijken door de staat van euforie waarin ze verkeren waarschijnlijk verkregen door de onwaarschijnlijke sprookjesachtige sfeer en door naar binnen gewerkte alcoholische vloeistoffen. Als het een beetje meezit wordt je kreet ‘Beso’ naar een van de vele schone danseressen beantwoord. Meer kans heb je wanneer je je ijskoude klauw met het fijngeknepen blikje uitstrekt opdat ze zich wat verfrissen/op peil houden.
Tussen de ongelofelijke feestende oneindige menigte bewegen we ons op het ritme van de massa, reeds het ochtendgloren aanschouwend. De mensen eten gezamenlijk van een enorm hoofd van een onherkenbaar beest. Later, blijkt dat het misselijkmakende schouwspel gebruikelijk is voor de carnavalsdagen, heerlijk toch? Haast ieder bankje van de stad is bezet door een roesuitslapend figuur in de meest onmogelijke standjes. Ik geloof dat het tijd is om terug naar huis te gaan,
domingo, 15 de febrero de 2009
De vuelta en el viaje a la comunidad de Chuma, casi incomunicada del resto del mundo, si no hubiera la existencia de un camino de barro, atravesando los cerros gigantescos de la cordillera andina,nos encontramos rodeados de llamas y alpacas y nevadas virgenes. El mundo es grande...y se puede hacer grandes cosas en él. Yo lo vi.
domingo, 8 de febrero de 2009
De terugweg had ook nog een verrassing voor ons in petto. De inkas besloten een enorme koe aan ons te schenken, of in ieder geval ons aan te laten rijden, daarbij wel aantekenend, dat de andere optie die ons op de dodelijke snelweg op bijna 5000 m hoogte in duisternis en nevel met duizelingwekkende dieptes zonder vangrails, de afgrond en een kans op hiernamaals was. De koe heeft het overleefd en de schrijver van dit stuk dus ook.
Deze reis heeft mij dusdanig opgefrist dat ik in januari met meer frisse moed en zin dan ooit het nieuwe jaar ingevlogen ben, en het UNDP/kantoor glimlachend betrad.