Casita

Ya llevo casi dos meses en esta casa y cada vez se pone más agradable. Poco a poco conseguimos, Alina, mi compañera de departamento, y yo, las cosas que faltaban para tener una vida más o menos aceptable aquí; para eso están los mercados enormes de Huyustus y Eloi Salmon (Electrodomésticos y electronica) que venden todo tipo de cosas a un precio un poco más barato o mucho más barato, dependiendo del producto, dejando de pensar en la procedencia de los productos.

El jardín del edificio en que vivimos es precioso y el barrio en que vivimos es probablemente el más agradable para vivir. El barrio Sopocachi tiene una mezcla de bohemian, boliviano y europeo y tiene una gran oferta de bares, restaurantes, tiendecitas y un mercado. Vivimos en la parte alta entonces toca subir cuesta andina, llegando la mayoria de las veces sin aliento con las compras a la casa. El portero, Esteban es nuestro gran guardián y ayuda en todo. Cuida todo el jardín, te compra las bombonas de gas y nos despeja cualquier duda acerca de las peripecias de la casa.

Mi compañera de piso, Alina, de UNICEF es un sol. Ama ella a la cocina y allí es donde pasamos más tiempo entonces los escasos momentos que no estamos en el trabajo, ya que en cualquier agencia de Naciones Unidas se hace días largos. Mi compañera de piso es la más rubia en las fotos.

En los fines de semana hacemos fiestas. Faltando la familia verdadera, todos nosotros necesitamos una alternativa. Mi grupito de amigos es una mezcla de personas que trabajan en UNICEF, el PNUD, y la AECI, La Agencia Española de Cooperación Internacional. Esta familia de cooperantes almuerza juntos los días laborales y en los fines de semana hacemos muchas cosas juntos, viajecitos, principalmente fiestas entonces, cine y cafelitos. Entienden que no estoy sólo en los tiempos de navidad y año nuevo....

Thuis

Twee maanden al bijna hier in dit huis en beeetje bij beetje voelt het steeds meer echt thuis. Alina, mijn huisgenoot van UNICEF, en ik, doen ons best om de dingen die het leven enigszins aangenaam maken of die gewoonweg broodnodig zijn aan te schaffen en het fenomeen van de markten Huyustus en Eloi Salmón (Electronica en audio enzo) zijn daar een grote bijdrage in. Enorme markten die, je kunt zo gek niet bedenken, verkopen voor een zacht prijsje, de afkomst van deze artikelen vergeten we maar even.

Ons appartement bevindt zich in een mooi statig gebouw met een prachtige tuin er omheen. We wonen in de wijk Sopocachi, waarschijnlijk wel de prettigste wijk, met een mix van boheems, boliviaans en europese sferen. Er is een keur aan barretjes, restaurants en winkeltjes en een grote markt. We wonen in het hogere deel van de wijk dus dat betekent Andestopje beklimmen iedere keer met boodschappen hijgend thuis komen, maar wel thuis dus. Onze bewaker/portier Esteban is onze grote steun en toeverlaat; verzorgt helemaal alleen de prachtige uitgestrekte tuin, koopt gas voor ons en lost elk probleempje of twijfel op met weinig woorden maar veel kennis van zaken en doortastendheid.

Mijn huisgenote Alina is geweldig. Ze houdt van de keuken wat zeer positieve gevolgen met zich mee brengt. De keuken is dus ook de plek waar we de meeste tijd doorbrengen, de weinige tijd die we thuis zijn, aangezien in elk agentschap van de VN lange dagen worden gemaakt. Op de fotos is het zaak de meest blonde kop te zoeken, dat is mn huisgenote.

In de weekenden is het feest. Bij gebrek aan de echte familie en nabije zielen om ons heen is een soort alternatief of surrogaat misschien nodig. Mijn groep vrienden is een mix van mensen van Unicef, UNDP, en de AECI, het Spaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking. Deze familie van ontwikkelingswerkers luncht samen op werkdagen en in het weekend, reisjes, film, markt, koffie en feest dus, samen. Jullie begrijpen dat ik niet alleen ben met de kerst en oud en nieuw.....