domingo, 19 de octubre de 2008

Trabajo

Ya he pasado por una semana de trabajo. La verdad es que no me puedo quejar. No ha sido aburrido para nada y de los colegas nada más que buenas palabras. He conocido la oficina del PNUD donde afortunadamente no tengo que estar demasiado. No es que la oficina y el ambiente allí esté mal, sino que el hecho de que trabajo fuera también implica que tengo mucha variedad en el trabajo que tengo que desempeñar. Trabajo en un equipo con dos chicas bolivianas en el proyecto de Contigo Avanzar. Nos reunimos con otros grupos de acción de jovenes para planificar talleres y actividades. Además desarrollamos talleres para sensibilizar sobre los Objetivos del Milenio en escuelas y universidades. La semana pasada fue organizada en el marco del proyecto un festival de cortometrajes con temas de Pobreza, Migración, Salud, Medioambiente, Género y Educación. Esos mismos cortometrajes también utilizaremos en función de los talleres pendientes. Luego acordamos sesiones de emisión en un canal de televisión de la universidad pública aquí en La Paz.
Además me he reunido con representantes de cada agencia de Naciones Unidas en Bolivia para concretar el plan de un proyecto de creación de un mapeo de intervenciones de las distintas agencias en que me quieren incorporar. Tengo que expresar mi sorpresa y alegría que las únicas dos frases que produje en la reunión entre varios peces gordos luego resaltaron como conclusiones clave en la minuta y resumen de la reunión. Una pequeña primera victoria? Muchas cosas distintas entonces. Lo bueno es que estoy totalmente entre bolivianos, lo que me ofrece la posibilidad de sentirme integrado rapidamente. Destaca la energía positiva y la enorme voluntad de cambiar cosas y la multitud de ideas de los jovenes bolivianos. Son fantásticos. Una plataforma que es muy activa y con la cual nos reunimos frecuentemente es JLU, Jóvenes Latinoamericanos Unidos en respuesta al VIH/Sida. Me han dicho mañana no venir a la oficina, posiblemente por razones de seguridad, ya que llegarán marchas de decenas de miles de personas a la ciudad y puede que haya irregularidades...

Werk

Er zit alweer een hele werkweek op. Dat was wel vermoeiend zo meteen vol aan de bak, maar zeker niet vervelend aangezien het allemaal zeer gevarieerd was. Ik leerde het kantoor van de UNDP kennen en mijn collega's en wat dat betreft heb ik niks te klagen. Alles is uiterst goed voor elkaar en het mooie is dat ik niet alleen maar op kantoor zit, integendeel. Het overgrote deel ben ik buiten. Ik werk samen met twee Boliviaanse meiden in ons project Contigo Avanzar. We hebben bijeenkomsten/vergaderingen met jongerenorganisaties die actief zijn in dezelfde thematiek als wij; oftewel thematiek die in ons geval de verbreiding en het bewustmaken van de Milenniumdoelen van de VN aangaat. Hierbij ontwikkelen we workshops en activiteiten en andere middelen om onze gezamenlijke en individuele doelen te bewerkstelligen. Met het project gaan we workshops in scholen en universiteiten geven. De afgelopen week was er in het kader van het project een festival van korte films in de bioscoop met themas als, Migratie, Armoede, Milieu, Gezondheid, Onderwijs, enz. Een selectie van dezelfde korte films zullen we in de workshops gebruiken. Ook zijn we zendtijd met een universitair TV-kanaal overeengekomen.
Verder vergaderde ik deze week ook heel serieus met vertegenwoordigers van elk VN-agentschap in het kader van een project dat pretendeert een handig systeem te ontwikkelen om alle verschillende activiteiten en programa's van de verschillende agentschappen in kaart te brengen om ze zo beter op elkaar af te stellen. De bedoeling is dat ik in deze 'task-force' wordt opgenomen. Het mooie was dat de twee zinnen die ik produceerde tijdens deze vergadering tussen alle serieuze pieten, als hoofdpunten in de uiteindelijke samenvatting naar voren gebracht werden. Veel variatie dus deze eerste week. Het mooie is dat ik voornamelijk echt tussen de bolivianen aan het werk ben en zo de kans krijg versneld te integreren. Wat me opvalt is de ontzettende positieve energie van de Boliviaanse jongeren en de wil om dingen te ondernemen en de krachtige strijdbare ideeën die er loskomen. Een Actie platform waar we veel mee bijeenkomen en samenwerken is de JLU, Organisatie van Latijns-Amerikaanse jongeren in actie tegen Aids.
Morgen is me verteld niet naar kantoor te komen aangezien de grote revolutionaire marsen ter ondersteuning van president Evo Morales van tienduizenden mensen La Paz zullen binnenstromen en er gevreest wordt voor de veiligheid.

domingo, 12 de octubre de 2008



Net aangekomen

Hè hè. Na een chaotische tijd van seminaria, briefings, scholing en afscheid is het dan eindelijk zover gekomen. Dertig uur voorspoedige reis brachten mij waar ik zijn moet, La Paz, Bolivia. Ik heb het geluk hier eerst onderdak te hebben bij vriendin en ex-collega Salud in haar prettige huisje in een enorme woontoren met prachtige uitzichten.
Eerste indrukken: Veel minder chaotisch dan ik verwacht had van een Latijnsamerikaanse hoofdstad, vele kriskrassende autootjes die het verkeersbeeld zonder regels maar gelukkig zonder al te belachelijke snelheden bepalen, overal Indiaanse vrouwen in hun prachtige typische kledij, en natuurlijk de majestueuze besneeuwde top van de Illimani, zo'n 6400 m hoog, die waakt over de stad.
De hoogteziekte waar ik zo voor gewaarschuwd werd en die vele mensen die zich ineens op een hoogte van 4000 m bevinden lastig valt, sloeg bij mij niet aan. Ik heb vooral heerlijk uitgerust van de reis en me verwonderd tijdens de avondwandeling door de Internationale 'Bohemian' wijk 'Sopocachi' over de rust en veiligheid op straat. De paranoia ontstaan door het onophoudelijke gehamer op onveilige situaties tijdens de VN-briefing/scholing kan de prullebak in.
Zondags me aan de eerste typische Boliviaanse culinaria gewaagd. Lam met rijst en 'papas' cq aardappelen. En ook de eerste plaatselijke pils 'Huari' heeft zijn weg naar beneden gevonden.
Morgen de eerste afspraak met professionele tint wanneer ik op de UNDP, United Nations Development Program, verwacht wordt. Veel zin in vooral....

Recién llegado

Después de unas semanas angustiosas y caóticas de despedidas y seminarios de formación en Madrid y Alemania ha llegado el momento. El holandés errante ha fortalecido su estatus viajando ahora a otro continente. Treinta horas de viaje precedieron una llegada feliz y tranquila en La Paz, Bolivia, donde tengo la suerte de tener alojamiento en el piso de la fabulosa amiga Salud. Mis primeras impresiones: Mucho menos cáos de lo que pensaba encontrar en una capital latinoamericana, tráfico muy desordenado y sin reglas pero no demasiado rápido, mujeres indígenas con sus magníficos atuendos tipicos omnipresente y un ambiente bastante agradable. Luego, las vistas increibles al pico andino Illimani que parece ser el guardián de la ciudad.
La enfermedad de altura que puede afectarte cuando llegas de golpe a una altura de 4000 metros me ha dejado en paz los primeros días aquí. Descansé mucho del viaje, salí para comer por la noche en el barrio bohemio y muy internacional 'Sopocachi' y me sorprendrió la tranquilidad y seguridad en las calles. Después de de la inseguridad inculcada en los cursos de la ONU se despejó mi paranoia injustificada.
El domingo me he atrevido con el primer plato típico boliviano de Cordero con papas y arroz y he probado mi primera, y supongo que no haya sido la última, cerveza auténtica de aquí, Huari. Hasta ahora los efectos son muy positivos. Mañana me espera la primera cita de trabajo en el PNUD, Programa de las Naciones Unidas para el Desarrollo....Voy con ilusión y ganas....