Casita

Ya llevo casi dos meses en esta casa y cada vez se pone más agradable. Poco a poco conseguimos, Alina, mi compañera de departamento, y yo, las cosas que faltaban para tener una vida más o menos aceptable aquí; para eso están los mercados enormes de Huyustus y Eloi Salmon (Electrodomésticos y electronica) que venden todo tipo de cosas a un precio un poco más barato o mucho más barato, dependiendo del producto, dejando de pensar en la procedencia de los productos.

El jardín del edificio en que vivimos es precioso y el barrio en que vivimos es probablemente el más agradable para vivir. El barrio Sopocachi tiene una mezcla de bohemian, boliviano y europeo y tiene una gran oferta de bares, restaurantes, tiendecitas y un mercado. Vivimos en la parte alta entonces toca subir cuesta andina, llegando la mayoria de las veces sin aliento con las compras a la casa. El portero, Esteban es nuestro gran guardián y ayuda en todo. Cuida todo el jardín, te compra las bombonas de gas y nos despeja cualquier duda acerca de las peripecias de la casa.

Mi compañera de piso, Alina, de UNICEF es un sol. Ama ella a la cocina y allí es donde pasamos más tiempo entonces los escasos momentos que no estamos en el trabajo, ya que en cualquier agencia de Naciones Unidas se hace días largos. Mi compañera de piso es la más rubia en las fotos.

En los fines de semana hacemos fiestas. Faltando la familia verdadera, todos nosotros necesitamos una alternativa. Mi grupito de amigos es una mezcla de personas que trabajan en UNICEF, el PNUD, y la AECI, La Agencia Española de Cooperación Internacional. Esta familia de cooperantes almuerza juntos los días laborales y en los fines de semana hacemos muchas cosas juntos, viajecitos, principalmente fiestas entonces, cine y cafelitos. Entienden que no estoy sólo en los tiempos de navidad y año nuevo....

Thuis

Twee maanden al bijna hier in dit huis en beeetje bij beetje voelt het steeds meer echt thuis. Alina, mijn huisgenoot van UNICEF, en ik, doen ons best om de dingen die het leven enigszins aangenaam maken of die gewoonweg broodnodig zijn aan te schaffen en het fenomeen van de markten Huyustus en Eloi Salmón (Electronica en audio enzo) zijn daar een grote bijdrage in. Enorme markten die, je kunt zo gek niet bedenken, verkopen voor een zacht prijsje, de afkomst van deze artikelen vergeten we maar even.

Ons appartement bevindt zich in een mooi statig gebouw met een prachtige tuin er omheen. We wonen in de wijk Sopocachi, waarschijnlijk wel de prettigste wijk, met een mix van boheems, boliviaans en europese sferen. Er is een keur aan barretjes, restaurants en winkeltjes en een grote markt. We wonen in het hogere deel van de wijk dus dat betekent Andestopje beklimmen iedere keer met boodschappen hijgend thuis komen, maar wel thuis dus. Onze bewaker/portier Esteban is onze grote steun en toeverlaat; verzorgt helemaal alleen de prachtige uitgestrekte tuin, koopt gas voor ons en lost elk probleempje of twijfel op met weinig woorden maar veel kennis van zaken en doortastendheid.

Mijn huisgenote Alina is geweldig. Ze houdt van de keuken wat zeer positieve gevolgen met zich mee brengt. De keuken is dus ook de plek waar we de meeste tijd doorbrengen, de weinige tijd die we thuis zijn, aangezien in elk agentschap van de VN lange dagen worden gemaakt. Op de fotos is het zaak de meest blonde kop te zoeken, dat is mn huisgenote.

In de weekenden is het feest. Bij gebrek aan de echte familie en nabije zielen om ons heen is een soort alternatief of surrogaat misschien nodig. Mijn groep vrienden is een mix van mensen van Unicef, UNDP, en de AECI, het Spaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking. Deze familie van ontwikkelingswerkers luncht samen op werkdagen en in het weekend, reisjes, film, markt, koffie en feest dus, samen. Jullie begrijpen dat ik niet alleen ben met de kerst en oud en nieuw.....

Retorno a la publicación

Cuatro semanas sin publicar. Me debería de infundir un poquito de vergüenza. La típica excusa de que estaba muy ocupado esta vez vale, ok? Después de un mes agitado de trabajo, el mes de diciembre por fin hay un poco de tiempo para resumir las cosas....Todos los grandes eventos en los días importantes, Dia Internacional de la No Violencia hacia la mujer, Dia Internacional de la lucha contra VIH/SIDA, Día Internacional del Voluntariado, Día de los Derechos Humanos.....

En una multitud de charlas que di para la promoción del voluntariado, dos veces que salí entrevistado en la televisión nacional en un día perdí gran parte de mi miedo de hablar en público. La culminación de ese ejercicio hubo en el acto oficial del Día Internacional del Voluntariado cuando entre todos los oficiales en la Vicepresidencia de la República de repente me empujaron hacia el podio y tuve que hacer yo un testimonio del Voluntariado Internacional. Tampoco me di tiempo para ponerme nervioso entonces salió bastante aceptable mi historia, creo, al menos aplaudieron, pobre holandés errante, allí entre los peces gordos (Vease fotos)....

Eindelijk weer wat nieuws.

Vier weken zonder ook maar iets op het web te gooien. Normaalgesproken wordt het excuus van 'Ik had het heel erg druk' niet gehonoreerd, maar deze keer dwing ik jullie dit toch echt te accepteren. De maand december was er een om niet snel te vergeten met alle grote evenementen waaraan we namens het project onze bijdrage leverden op de bijzondere dagen: Internationale Anti-geweld tov de Vrouw- Dag (hoe vertaal je dat toch?), Internationale Anti Aids dag, Internationale dag van de Vrijwilligers, Internationale dag van de mensenrechten....

In een handvol keren dat ik moest spreken op scholen en universiteiten ter promotie van het vrijwilligerschap en de twee keer dat ik geinterviewd werd op de nationale televisie raakte ik bijna volledig mijn angst voor het spreken in openbaar kwijt. De klap op de vuurpijl was toch wel op 5 december, Internationale Dag van de Vrijwilligers, de Officiele Ceremonie in de statige statenzaal van het Vice-Ministerie van Bolivia, toen ik tussen de hoge pieten naar voren geduwd werd om te spreken namens de Internationale Vrijwilligers (zie foto's). Niet dat ik tijd had om zenuwachtig te worden, maar toch, ik bracht het er redelijk vanaf dacht ik.....reacties achteraf pijlende. Als men nu hoopt dat ik politieke ambities heb moet ik jullie teleurstellen. Ik wil de stijl tshirtje wat ik daar droeg tussen de pakken graag hoog houden.

Primeros éxitos con los más pequeños

Poco a poco puedo acostumbrarme más a la manera de trabajar aquí, voy cogiendo confianza. y me integro más en el trabajo. Y ya han llegado los frutos de este proceso. Los dos últimos domingos se desarrollaron actividades que organizé yo, más o menos sólo y por mi cuenta y con resultados esperanzadores. En colaboración con el periódico juvenil `Goyi`, el proyecto `Contigo avanzar II` está organizando un concurso de dibujo con el tema de los Objetivos Del Milenio para niños de una edad de 4 hasta 12 años. La idea es sensibilizar sobre los ODM de una manera sencilla, lúdica y creativa a los más pequeños y de paso informar y concienciar a los padres de una manera más seria.

El día domingo 9 de noviembre se produjo la primera sesión del concurso en la Feria Dominical en el Prado en el centro de La Paz con un número de participantes muy exitoso. Desde las 11 de la mañana hasta las 2 de la tarde participaron 68 niños en el concurso de dibujo mientras sus padres y tutores fueron informados acerca de los Objetivos de Desarrollo del Milenio y les fueron entregados folletos explicativos. A cada niño fue entregado un sticker de los Objetivos del Milenio al entregar su dibujo. La copa que funcionará de premio, junto a unos premios de sorpresa que están todavía por definir, relució de muestra como incentivo para los niños dibujantes.

La primera sesión del Concurso de Dibujo fue anunciado en un canal de radio el día jueves 6 de noviembre por el Señor Jaime Sanjìnes, director del periódico juvenil `Goyi`. Además publicó ´Goyi´ un resumen con fotos de la actividad en su edición del día 13 de noviembre.

La segunda sesión del concurso de dibujo se llevó a cabo el domingo 16 de noviembre en la última Feria Dominical en el Prado de La Paz de este año. En esta sesión estaba expuesta una selección los dibujos de la primera sesión, al lado del puesto de Goyi. La segunda sesión sufrió algo de competencia de actividades creativas para niños, entre otros dibujo y pintura, que se desarrollaron cerca del concurso. Aun así se llegó

Los dibujos se expondrán en la Biblioteca Municipal de La Paz en un espacio concedido que de esta manera se piensa aprovechar para una sensibilización de los Objetivos del Milenio a un público todavía más amplio. Es en este espacio donde se prevé entregar los premios a los niños ganadores, convocando a la prensa.

Este evento no ha acabado todavía entonces y junto a este evento estamos por parte del proyecto en una multitud de otras actividades. Hago días muy largos y hay un montón de trabajo. Es la época de muchas celebraciónes de días importantes en el calendario, como tenemos el Día Internacional de la NO Violencia contra la Mujer, el 25 de noviembre, el Día Internacional de la lucha contra el VIH/SIDA, el 1 de diciembre, el Dia Internacional del Voluntariado, el 5 de diciembre y el Día Internacional de los Derechos Humanos, el día 10 de diciembre. Lo que hago entre la semana es entonces básicamente trabajar y dormir. Procuro tener un poco de fin de semana......

De eerste successen met de allerkleinsten

Langzaamaan raak ik een beetje gewend aan de manier van werken hier. Niks gaat hier vanzelf en af en toe is het hard nodig de mensen, instanties en bedrijven achter de broek te zitten, maar ook is het af en toe het allerbelangrijkst goed je geduld te bewaren. Mijn gewenning en integratie en meer zelfvertrouwen heeft zich uitbetaald in de eerste persoonlijke successen, althans dat vind ik.

De afgelopen twee zondagen was er een grote kleurwedstrijd van ons project Contigo Avanzar II, die ik grotendeels alleen georganiseerd had, in samenwerking met een educatieve jongerenkrant Goyi genaamd. De activiteit bestond niet aleen uit de kleurwedstrijd, maar ook uit het bewust maken van de ouders, die terwijl de kinderen druk bezig waren het door mij uitgelegde thema (de thematiek van de Milenniumdoelen van de VN, in de meeste gevallen voor de allerkleinsten het meest toegankelijk en gemakkelijk uit te leggen thema Milieu) te verwerken in een kunstwerk., geinformeerd werden over de Milenniumdoelen en het project.

Er was een enorme aanloop op de grote Zondagsbazar die hier iedere zondag gehouden wordt in het centrum van La Paz, waarbij het Prado, een grote laan die dwars door het centrum loopt, afgesloten wordt voor het verkeer. De eerste zondag deden er 69 kinderen mee en de tweede 46. Iedere deelnemer kreeg een sticker en ging tevreden naar huis. Hoogtepunt was voor mij wel de eerste zondag waarbij een schoenenpoetsertje van 10 jaar meedeed en apetrots na afloop zijn schoenenpoetskistje liet zien waar hij de sticker had opgeplakt. Toch wel een van de schrijnendste uitingen van de armoede die je hier waarneemt, de kinderarbeid, die je overal in het openbare leven ziet, in de supermarkt, in het openbaar vervoer, de schoenenpoetsertjes en de vele kleine verkopertjes en verkoopstertjes.

De tekeningen worden nu tentoongesteld in de Openbare Bibliotheek en daar zullen we alle kindjes nog wat uitreiken en natuurlijk de winnaar huldigen die een grote beker krijgt. Ik bouw samen met Jaime van Goyi een tentoonstelling op waar het prograama van de milenniumdoelen natuurlijk uitgebreid aandacht krijgen. De pers zal uiteraard aanwezig zijn bij de uitreiking.

Rest mij de grote voldoening en ontroering te beschrijven die mij ten deel viel en misschien alleen wel mogelijk is bij de allerkleinsten. De wereldproblematiek uitleggend op een eenvoudige manier en feedback krijgen door twee grote donkere ogen die je ongelovig aanstaren maar waarvan de eigenaar vervolgens wel een grote prullebak tekent en een brandende omvallende boom, toe maar, 4 jaren oud, was getekend.....

Mijn leven tegenwoordig beschrijft zich als volgt. Door de week niet veel meer dan werken en slapen. Het is ongelofelijk druk, aangezien er een heleboel dagen aankomen die wij intensief benutten voor onze activiteiten binnen het project. Zo zijn er, de Internationale dag voor de strijd tegen het geweld tov de vrouw (sorry, mijn vertaling van de spaanse terminologie laat af en toe te wensen over, maar jullie begrijpen me), 25 november, de internationalke anti-AIDS dag, 1 december, de Intrenationale vrijwilligersdag, 5 december, en de Internationale dag van de Mensenrechten, 10 december. Ga er maar aanstaan! Goed, het belangrijkste is, dat ik ontzettend veel leer, en dat de beloning dus af en toe, goed voelbaar is. Zie boven. Ik probeer mijn weekends af en toe te redden.

Impresiones Paceñas

Siento el largo silencio con que os he dejado. Os pinto algunas impresiones paceñas con toque personal. Las furgonetas japonesas de que os he hablado en plan asustado en la primera noticia son ya mis mejores amigos y mi evento cultural favorito. Son uno de los muchos tipos de transporte público de que se puede hacer uso en La Paz. Furgonetitas ocupadas por un chófer y un asistente que se ocupa de gritar a la gente en la calle el precio del pasaje y los destinos y de abrirte la puerta y por supuesto cobrar. Caben al menos 10 pasajeros en la furgoneta y los momentos matinales cuando esté apretado entre todo tipo de bolivianos son para mi de los más felices en el sentido de sentirme más integrado en la sociedad boliviana, literalmente machacado entre las cholitas (las mujeres indígenas tradicionales con el atuendo respectivo) con sus niños y estudiantes y viejitos. Estos 'minis', son el transporte más barato. Por un peso y medio, alrededor de 20 centimos euro, se viaja al otro lado de la ciudad. Luego hay los Trufi, taxis compartidos con otra gente, los grandes buses norteamericanos que expulsan enormes nubarrones de humo contaminante y los radiotaxis, con los cuales hay que tener mucho cuidado tomarlos sólos y por la noche aún más ya que se han producido múltiples secuestros en los mismos.

También os cuento de la increible experiencia de la visita al cementerio en el Día de los difuntos, donde una multitud de gente da de comer a sus muertos al lado y encima de sus tumbas. Beben, cantan y se emborrachan y es todo una actividad festiva y alegre; La verdad es que admiro este acompañamiento alegre a sus muertos, que simboliza para mi una convivencia en muchos aspectos más realista con los muertos familiares y amigos que la rígida tradición cristiana de guardar respeto, y veneración de una manera mucho más distante.

Indrukken uit La Paz

Na mijn spijtbetuigingen wat betreft mijn lange radiostilte zal ik jullie wat culturele indrukken verschaffen van de stad waar ik me tegenwoordig al zeer thuisvoel. De busjes waar schreeuwende individuen uithingen en waar ik in 1 van mijn eerste stukjes geschrokken melding van maakte zijn inmiddels mijn grootste vrienden geworden en 1 van mijn favoriete culturele bezigheden. Het zijn de 'minis', kleine japanse busjes, het goedkoopste openbare vervoersmiddel in La Paz (Voor maximaal anderhalve Boliviano, wat ongeveer twintig eurocent is, kom je aan de andere kant van de stad) die als personeel naast een chauffeur een assistent herbergt die zich bezighoudt met uit het raam/de deur hangen en de verschillende bestemmingen en de vervoersprijs naar onverschrokken voetgangers brullen om zo veel mogelijk passagiers binnen te slepen. Het zijn de ochtendmomenten die ik koester, wanneer ik zo tussen de 'Cholitas' (de indianenvrouwtjes in traditionele kleding) met hun kindjes op schoot en de oude mannetjes en studenten ingedrukt zit, en me geweldig geintegreerd, letterlijk, voel in de Boliviaanse samenleving. Verder heb je nog de 'Trufis', iets duurdere taxis die je deelt met andere mensen, met twee groene vlaggetjes op de voorbumper, de enorme vervaarlijke oude Noordamerikaanse afdankbussen die enorme vervuilende rookwolken uitspuwen, en de radio-taxis waar je erg mee uit moet kijken, niet alleen instappen en zeker niet als hoogblonde europeaan en vooral ook niet snachts want het gevaar voor ontvoeringen is groot. Dit alles samen en dan nog het kriskras en asociale verkeersgedrag beschrijft ongeveer het straatbeeld hier.

Verder moet ik nog even mijn ontzag voor de kleurrijke viering van Allerheiligen, 1 november, kwijt. Iedereen verzamelt zich op de begraafplaats en maakt muziek, drinkt en eet op en over de graven van hun dierbaren om het hun geest mogelijk te maken ook prettig op aarde te zijn. Er wordt een keur van specifieke etenswaar met symbolische waarde voor de doden opgediend. Bijvoorbeeld een trappetje van brood welke het afdalen voor de gestorvene een stuk gemakkelijker maakt. De aardse en dichtbije en opgewekte manier om met de dierbare doden te zijn contrasteert sterk met de toch wel vaak rigide afstandelijke té verheerlijkende manier (mening) van ons westerlingen en/of christelijken, me dunkt. Een wonderbaarlijk en indrukwekkend spektakel........

Trabajo

Ya he pasado por una semana de trabajo. La verdad es que no me puedo quejar. No ha sido aburrido para nada y de los colegas nada más que buenas palabras. He conocido la oficina del PNUD donde afortunadamente no tengo que estar demasiado. No es que la oficina y el ambiente allí esté mal, sino que el hecho de que trabajo fuera también implica que tengo mucha variedad en el trabajo que tengo que desempeñar. Trabajo en un equipo con dos chicas bolivianas en el proyecto de Contigo Avanzar. Nos reunimos con otros grupos de acción de jovenes para planificar talleres y actividades. Además desarrollamos talleres para sensibilizar sobre los Objetivos del Milenio en escuelas y universidades. La semana pasada fue organizada en el marco del proyecto un festival de cortometrajes con temas de Pobreza, Migración, Salud, Medioambiente, Género y Educación. Esos mismos cortometrajes también utilizaremos en función de los talleres pendientes. Luego acordamos sesiones de emisión en un canal de televisión de la universidad pública aquí en La Paz.
Además me he reunido con representantes de cada agencia de Naciones Unidas en Bolivia para concretar el plan de un proyecto de creación de un mapeo de intervenciones de las distintas agencias en que me quieren incorporar. Tengo que expresar mi sorpresa y alegría que las únicas dos frases que produje en la reunión entre varios peces gordos luego resaltaron como conclusiones clave en la minuta y resumen de la reunión. Una pequeña primera victoria? Muchas cosas distintas entonces. Lo bueno es que estoy totalmente entre bolivianos, lo que me ofrece la posibilidad de sentirme integrado rapidamente. Destaca la energía positiva y la enorme voluntad de cambiar cosas y la multitud de ideas de los jovenes bolivianos. Son fantásticos. Una plataforma que es muy activa y con la cual nos reunimos frecuentemente es JLU, Jóvenes Latinoamericanos Unidos en respuesta al VIH/Sida. Me han dicho mañana no venir a la oficina, posiblemente por razones de seguridad, ya que llegarán marchas de decenas de miles de personas a la ciudad y puede que haya irregularidades...

Werk

Er zit alweer een hele werkweek op. Dat was wel vermoeiend zo meteen vol aan de bak, maar zeker niet vervelend aangezien het allemaal zeer gevarieerd was. Ik leerde het kantoor van de UNDP kennen en mijn collega's en wat dat betreft heb ik niks te klagen. Alles is uiterst goed voor elkaar en het mooie is dat ik niet alleen maar op kantoor zit, integendeel. Het overgrote deel ben ik buiten. Ik werk samen met twee Boliviaanse meiden in ons project Contigo Avanzar. We hebben bijeenkomsten/vergaderingen met jongerenorganisaties die actief zijn in dezelfde thematiek als wij; oftewel thematiek die in ons geval de verbreiding en het bewustmaken van de Milenniumdoelen van de VN aangaat. Hierbij ontwikkelen we workshops en activiteiten en andere middelen om onze gezamenlijke en individuele doelen te bewerkstelligen. Met het project gaan we workshops in scholen en universiteiten geven. De afgelopen week was er in het kader van het project een festival van korte films in de bioscoop met themas als, Migratie, Armoede, Milieu, Gezondheid, Onderwijs, enz. Een selectie van dezelfde korte films zullen we in de workshops gebruiken. Ook zijn we zendtijd met een universitair TV-kanaal overeengekomen.
Verder vergaderde ik deze week ook heel serieus met vertegenwoordigers van elk VN-agentschap in het kader van een project dat pretendeert een handig systeem te ontwikkelen om alle verschillende activiteiten en programa's van de verschillende agentschappen in kaart te brengen om ze zo beter op elkaar af te stellen. De bedoeling is dat ik in deze 'task-force' wordt opgenomen. Het mooie was dat de twee zinnen die ik produceerde tijdens deze vergadering tussen alle serieuze pieten, als hoofdpunten in de uiteindelijke samenvatting naar voren gebracht werden. Veel variatie dus deze eerste week. Het mooie is dat ik voornamelijk echt tussen de bolivianen aan het werk ben en zo de kans krijg versneld te integreren. Wat me opvalt is de ontzettende positieve energie van de Boliviaanse jongeren en de wil om dingen te ondernemen en de krachtige strijdbare ideeën die er loskomen. Een Actie platform waar we veel mee bijeenkomen en samenwerken is de JLU, Organisatie van Latijns-Amerikaanse jongeren in actie tegen Aids.
Morgen is me verteld niet naar kantoor te komen aangezien de grote revolutionaire marsen ter ondersteuning van president Evo Morales van tienduizenden mensen La Paz zullen binnenstromen en er gevreest wordt voor de veiligheid.

Net aangekomen

Hè hè. Na een chaotische tijd van seminaria, briefings, scholing en afscheid is het dan eindelijk zover gekomen. Dertig uur voorspoedige reis brachten mij waar ik zijn moet, La Paz, Bolivia. Ik heb het geluk hier eerst onderdak te hebben bij vriendin en ex-collega Salud in haar prettige huisje in een enorme woontoren met prachtige uitzichten.
Eerste indrukken: Veel minder chaotisch dan ik verwacht had van een Latijnsamerikaanse hoofdstad, vele kriskrassende autootjes die het verkeersbeeld zonder regels maar gelukkig zonder al te belachelijke snelheden bepalen, overal Indiaanse vrouwen in hun prachtige typische kledij, en natuurlijk de majestueuze besneeuwde top van de Illimani, zo'n 6400 m hoog, die waakt over de stad.
De hoogteziekte waar ik zo voor gewaarschuwd werd en die vele mensen die zich ineens op een hoogte van 4000 m bevinden lastig valt, sloeg bij mij niet aan. Ik heb vooral heerlijk uitgerust van de reis en me verwonderd tijdens de avondwandeling door de Internationale 'Bohemian' wijk 'Sopocachi' over de rust en veiligheid op straat. De paranoia ontstaan door het onophoudelijke gehamer op onveilige situaties tijdens de VN-briefing/scholing kan de prullebak in.
Zondags me aan de eerste typische Boliviaanse culinaria gewaagd. Lam met rijst en 'papas' cq aardappelen. En ook de eerste plaatselijke pils 'Huari' heeft zijn weg naar beneden gevonden.
Morgen de eerste afspraak met professionele tint wanneer ik op de UNDP, United Nations Development Program, verwacht wordt. Veel zin in vooral....

Recién llegado

Después de unas semanas angustiosas y caóticas de despedidas y seminarios de formación en Madrid y Alemania ha llegado el momento. El holandés errante ha fortalecido su estatus viajando ahora a otro continente. Treinta horas de viaje precedieron una llegada feliz y tranquila en La Paz, Bolivia, donde tengo la suerte de tener alojamiento en el piso de la fabulosa amiga Salud. Mis primeras impresiones: Mucho menos cáos de lo que pensaba encontrar en una capital latinoamericana, tráfico muy desordenado y sin reglas pero no demasiado rápido, mujeres indígenas con sus magníficos atuendos tipicos omnipresente y un ambiente bastante agradable. Luego, las vistas increibles al pico andino Illimani que parece ser el guardián de la ciudad.
La enfermedad de altura que puede afectarte cuando llegas de golpe a una altura de 4000 metros me ha dejado en paz los primeros días aquí. Descansé mucho del viaje, salí para comer por la noche en el barrio bohemio y muy internacional 'Sopocachi' y me sorprendrió la tranquilidad y seguridad en las calles. Después de de la inseguridad inculcada en los cursos de la ONU se despejó mi paranoia injustificada.
El domingo me he atrevido con el primer plato típico boliviano de Cordero con papas y arroz y he probado mi primera, y supongo que no haya sido la última, cerveza auténtica de aquí, Huari. Hasta ahora los efectos son muy positivos. Mañana me espera la primera cita de trabajo en el PNUD, Programa de las Naciones Unidas para el Desarrollo....Voy con ilusión y ganas....

Introducción

Bienvenido a todos,

Quiero invitarles a echar un vistazo aquí. Una manera fácil de llegar a conocimiento de mis andaduras muy próximas en Bolivia. Os pondré al día con respecto a mis experiencias y aventuras como voluntario de la ONU dentro del programa 'Contigo Avanzar II' y tendréis la posibilidad de reaccionar a las historias publicadas. Intentaré mantener vuestra atención con estilo florido pero tampoco me juzgéis si se lo encontráis aburridos. Adelante.....

Welkom allemaal,

Ik nodig jullie uit hier een blik te werpen. Een handige manier om kennis te nemen van mijn wetenswaardigheden in Bolivia. Ik zal jullie op de hoogte houden wat betreft mijn ervaringen en avonturen als VN-vrijwilliger van het project 'Contigo Avanzar II' en ook hebben jullie op deze manier de mogelijkheid te reageren op mijn updates. Ik zal proberen jullie aandacht enigszins vast te houden met een zo bloemrijk mogelijke stijl, maar mocht dit niet lukken, wens ik niet veroordeeld te worden. Daar gaan we...